Από μακριά ο λόφος, που πάνω του έχει φτιαχτεί το γήπεδο, μοιάζει με νταμάρι ή με έκταση που καθαρίστηκε για να γίνει οικόπεδα. Στην κορυφή του λόφου υψώνεται ένα ογκώδες κτίριο που διακόπτει βάναυσα την γραμμή που διαχωρίζει το ήπιο ανάγλυφο των λόφων από τον ουρανό. Το κτίριο, θα ’παιρνε όρκο κανείς, μοιάζει με παραδοσιακή γαμοταβέρνα, αλλά δεν είναι. Πλησιάζοντας πείθεται κανείς ότι πρόκειται πράγματι για γήπεδο γκολφ και ότι το ογκώδες κτίριο στην κορυφογραμμή ανήκει όντως στις εγκαταστάσεις του γηπέδου. ‘The Crete Golf Club’, διαβάζουμε στην είσοδο. Η πύλη είναι ανοιχτή και η πρόσβαση ελεύθερη.
Ουφ! Γι αυτό γίνεται τόση φασαρία; Σιγά την επένδυση. Μια μπουλντόζα με έναν χειριστή έμπειρο στην διάνοιξη ορεινών δρόμων και στις εκχερσώσεις αρκούν για την δημιουργία της βασικής υποδομής. Η μπουλντόζα εκχερσώνει πρώτα την θαμνώδη βλάστηση και δημιουργεί τις επίπεδες εκτάσεις που χρειάζονται για το ευγενές άθλημα. Τα χώματα και τους βράχους τους αφήνει να κυλήσουν στο πρανές , κατά πώς έχει μάθει να κάνει, όταν ανοίγει δρόμους ή όταν φτιάχνει αναβαθμούς για τα μουρέλα. Η δράση της μπουλντόζας δημιουργεί ένα γήπεδο που ομολογουμένως δένει με τον γύρω ρημαγμένο χώρο, από τον οποίο ελάχιστα διαφέρει. Η σημερινή εικόνα του γηπέδου φέρει ανεξίτηλα τα σημάδια της προχειρότητας με την οποία έγινε η κατασκευή του.
Όμως τα δύσκολα έρχονται μετά. τα χωματουργικά Στα πλατώματα που ισοπέδωσε η μπουλντόζα και στους διαδρόμους που τα ενώνουν μεταξύ τους πρέπει τώρα να μεταφυτευθεί ο χλοοτάπητας, όπως γίνεται και στα γήπεδα του ποδοσφαίρου. Μόνο που εδώ το εγχείρημα είναι πολύ πιο επισφαλές. Το γρασίδι δεν είναι φτιαγμένο για τις ξηρές κρητικές χαλέπες, όπως και τα κρητικά φρύγανα δεν είναι φτιαγμένα για τα βόρεια βροχερά κλίματα. Το αποτέλεσμα είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Το γκαζόν που σκεπάζει τις εκχερσωμένες εκτάσεις μοιάζει περισσότερο με του κασίδη το κεφάλι, παρά με το πράσινο χαλί που κανείς φαντάζεται όταν έρχεται στο νου του η εικόνα ενός γηπέδου γκολφ. Και πράγματι. Από τις χαλέπες και τα χαράκια της Κρήτης στα χλοερά λιβάδια του Βορρά ο δρόμος είναι μακρύς και κυριολεκτικά γεμάτος αγκάθια και ζιζάνια που απειλούν συνεχώς να εισβάλουν στον πράσινο χλοοτάπητα.
Τα 2000 κυβικά μέτρα νερό την ημέρα, που καταναλώνει ένα γήπεδο μέσου μεγέθους δεν αρκούν για να κρατήσουν ζωντανό το γρασίδι. Απόδειξη: μέσα Μαρτίου και το γκαζόν στο γκολφ της Χερσοννήσου μοιάζει με του κασίδη το κεφάλι: είναι όλο τούφες-τούφες που ανάμεσά τους ξεπροβάλλει το γυμνό χώμα. Ποια θα είναι η όψη του γκαζόν το καλοκαίρι κάτω από τον πυρωμένο ήλιο; Μια τεράστια κυκλική λιμνοδεξαμενή, στεγανοποιημένη με το συνηθισμένο μαύρο πλαστικό, υπενθυμίζει την απόλυτη εξάρτηση του γηπέδου από το νερό. Σήμερα, το The Crete Golf Club το αγοράζει από τα Μάλια, σε τιμές που πλησιάζουν το ένα ευρώ τον τόνο. Έλυσε το γκολφ το πρόβλημά του; Σε καμία περίπτωση. Τίποτε δεν εγγυάται ότι η ροή από τα Μάλια θα συνεχιστεί.. Οι μεγάλες ποσότητες νερού που χρειάζεται ένα γήπεδο γκολφ, ιδίως του άνυδρους καλοκαιρινούς μήνες, από κάποιους σίγουρα θα λείψουν και κάποιοι άλλοι σίγουρα θα διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να ποτίζουν το χωράφι τους και όχι το γκαζόν του γκολφ.
Το ευαίσθητο χορτάρι δεν ζει όμως μόνο με νερό. Το συνεχές του κούρεμα το αναγκάζει να αυξάνεται συνεχώς με αποτέλεσμα να αφαιρεί από το χώμα όλα τα θρεπτικά. Ο αγώνας είναι μέχρι τελικής πτώσεως. Ανάπαυλα δεν υπάρχει σε ένα γήπεδο που έχει σχεδιαστεί για να επιμηκύνει την τουριστική περίοδο. Η μόνη λύση είναι λιπάσματα και πάλι λιπάσματα. Τα λιπάσματα όμως προσελκύουν κάθε λογής ζιζάνια που και αυτά θέλουν να συμμετάσχουν στο μεγάλο φαγοπότι. Αυτά όμως είναι ανεπιθύμητα στο γκαζόν. Η λύση που εφαρμόζεται είναι ένας ολοκληρωτικός χημικός πόλεμος. Μεγάλες ποσότητες ζιζανιοκτόνων ψεκάζονται για να διατηρηθεί ο χλοοτάπητας στην κατάσταση που απαιτούν οι παίκτες και οι Tour Operators που τους έχουν υποσχεθεί στους πελάτες τους άψογα και καταπράσινα γήπεδα γκολφ. Τα ζιζανιοκτόνα δεν καταστρέφουν όμως μόνο τα ζιζάνια, αλλά και κάθε είδους ζωής μέσα στο χώμα με αποτέλεσμα το χώμα να φτωχαίνει ακόμη περισσότερο και να χρειάζεται ακόμη πιο πολλά λιπάσματα, και ζιζανιοκτόνα . Και όλα αυτά καταλήγουν, που αλλού, παρά στα υπόγεια νερά και τον αέρα που αναπνέουμε.
Βέβαια μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Τα δηλητήρια βλάπτουν σοβαρά και το γρασίδι. Η λύση που κυκλοφορεί στην αγορά είναι χειρότερη από το πρόβλημα. Πρόκειται για ένα γενετικά τροποποιημένο γκαζόν, ικανό να αντέχει σε μεγάλες ποσότητες ζιζανιοκτόνων. Τι θα γίνει αν το γενετικά πειραγμένο γκαζόν δημιουργήσει ένα υβρίδιο με κάποιο άγριο συγγενικό του χόρτο και του περάσει τα πονηρά του γονίδια; Τότε θα έχουμε να παλέψουμε με ένα υπερζιζάνιο που δεν θα ξεπατώνεται με τίποτε.
Υπάρχει όμως ένα ακόμη αναπάντητο ερώτημα. Αξίζει το αναμενόμενο όφελος από ένα γήπεδο γκολφ το κόστος και τα ρίσκα που περιγράψαμε; Είναι με άλλα λόγια η εμπειρία από το γκολφ της Χερσονήσου θετική, η παράδειγμα προς αποφυγή;
Περιέργως όμως, αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Ούτε καν του επίδοξους επιχειρηματίες, που απ’ ό,τι φαίνεται, δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα κέρδη, όσο για τις επιδοτήσεις και τα θαλασσοδάνεια. Ούτε τους δημάρχους και τους νομάρχες, ούτε τους ξενοδόχους και τουριστικούς πράκτορες και σε καμία περίπτωση τους αναπτυξιολόγους της περιφέρειας και των υπουργείων. Όλοι μαζί πιστεύουν ότι το γκολφ μας χρειάζεται και ότι είναι ο από μηχανής θεός που θα σώσει τον τουρισμό μας από την κατρακύλα του.
Αλλά ας μη τρελαθούμε. Ποιος θέλει πραγματικά το γκολφ; Ο τουρισμός ή οι Tour Operators; Μήπως τελικά η όλη φασαρία γίνεται για να μπορούν οι τουριστικοί πράκτορες να προσφέρουν, με δικά μας έξοδα, ένα (φθηνό & προπληρωμένο) πακέτο διακοπών, διανθισμένο με μια ψευδαίσθηση «μεγάλης ζωής»;
πηγή: www.ecocrete.gr
| < Προηγούμενο | Επόμενο > |
|---|
