Οικολογική Επιθεώρηση

  • Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Οι δυσοίωνες επιπτώσεις της κτηνοτροφίας και της αλιείας - Σελίδα 2

E-mail Εκτύπωση
Ευρετήριο Άρθρου
Οι δυσοίωνες επιπτώσεις της κτηνοτροφίας και της αλιείας
Αλιεία
Οι προτάσεις μας
Όλες οι Σελίδες

Αλιεία

Σήμερα, μόνο το 1/100 των θαλάσσιων περιοχών του πλανήτη χαρακτηρίζεται σαν προστατευόμενο, τη στιγμή που η ζωή στις θάλασσες και τους ωκεανούς αφανίζεται με ταχύ ρυθμό. Η βιομηχανία της αλιείας με τα σύγχρονα αλιευτικά μέσα και την πρακτική της υπεραλίευσης κοντεύει στην κυριολεξία να ερημώσει τις θάλασσες από την ιχθυοπανίδα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το 2005, η αλιευτική βιομηχανία απέδωσε περίπου 141 εκατ. τόνους ιχθυηρών. Οι επιστήμονες εκτιμούν πως η αλιευτική βιομηχανία έχει εξολοθρεύσει το 90% των μεγάλων ψαριών των ωκεανών.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα 2/3 των αλιευμάτων μετατρέπονται σε άλευρα, αναμειγνύονται με σιτηρά για να χρησιμοποιηθούν σαν τροφή των κτηνοτροφικών ζώων και σαν ιχθυέλαια. Επίσης, χρειάζονται περίπου 50 ψάρια αλιευμένα από τη θάλασσα για να εκτραφεί μόλις ένας σολομός ιχθυοτροφείου και 100 κιλά σαρδέλες για να τραφούν 10 κιλά εκτρεφόμενες πέρκες. Τόνοι και τόνοι γαλάζιας φάλαινας μετατράπηκαν σε σκυλοτροφή, ενώ οι αγελάδες μετατράπηκαν στο χειρότερο θηρευτή ψαριών του πλανήτη, αφού καταναλώνουν περισσότερους τόνους ψαριών απ’ότι οι καρχαρίες, τα δελφίνια κι οι φώκιες ολόκληρου του πλανήτη. Οι φάλαινες, τα δελφίνια, οι φώκιες, και γενικά τα μεγάλα κήτη, πεθαίνουν από πείνα μη βρίσκοντας πλέον τίποτα να φάνε, έστω κι αν κυνηγάνε σε μια περίμετρο πολλών μιλίων καθημερινά.

Το φυσικό περιβάλλον της θαλάσσιας ζωής κατάντησε να είναι ο κύριος αποδέκτης των πάσης φύσεως βιομηχανικών, τοξικών και οικιακών αποβλήτων, καθώς και των βαρέων μετάλλων της «ευγενούς και φιλικής» προς το περιβάλλον ανθρώπινης δραστηριότητας. Έχει υπολογισθεί ότι εκατοντάδες χιλιάδες είδη χημικών ουσιών, διαφόρου τοξικότητας, ρυπαίνουν τους ωκεανούς, τις κλειστές θάλασσες και τις λίμνες του πλανήτη μας. Οι ουσίες αυτές προκαλούν στα ψάρια καρκινώματα, νεοπλάσματα, φλεγμονές και άλλες ασθένειες.

Ιχθυοκαλλιέργειες

Εκτός από την υπεραλίευση, η εκτροφή ψαριών αναπτύσσεται ραγδαία και δημιουργεί μέγιστα προβλήματα επιβαρύνοντας ολοένα και περισσότερο το θαλάσσιο περιβάλλον και την πανίδα του. Τα θαλάσσια ζώα, όπως και τα εκτρεφόμενα ζώα της ξηράς, στοιβάζονται σε πολύ μικρούς χώρους, πράγμα που συνεπάγεται, τη μαζική χρήση αντιβιοτικών και φαρμάκων προκειμένου να προληφθούν ή να κατασταλούν οι διάφορες ασθένειες (στις οποίες τα ζώα είναι επιρρεπή, λόγω της αφύσικης ζωής και του περιβάλλοντος στο οποίο είναι αναγκασμένα να ζουν) και να αποφευχθούν καταστρεπτικές επιδημίες. Έτσι, οι ιχθυοκαλλιέργειες προκαλούν εκτεταμένη ρύπανση των ακτών από τα απόβλητα και τα περισσεύματα των τροφών, τη χρήση αντιβιοτικών και άλλων χημικών για την αποτροπή ασθενειών. Τα άτυχα ψάρια είναι υποχρεωμένα να διαβιούν μέσα σ’ένα περιβάλλον γεμάτο από ουσίες που ο ίδιος ο οργανισμός τους τις αποβάλλει σαν άχρηστες και επιβλαβείς, δηλαδή τα δικά τους λύματα, εκτός βέβαια των βιομηχανικών αποβλήτων και ανθρώπινων λυμάτων. Παρά την αλόγιστη χρήση χημικών και αντιβιοτικών ουσιών, ένα μεγάλο ποσοστό των εκτρεφόμενων ψαριών πεθαίνουν από μικροβιακές λοιμώξεις των νεφρών, διάφορους καρκίνους, εξελκώσεις του δέρματος, ενώ οι κατά καιρούς αποδράσεις ιχθύων στα γειτονικά ύδατα, μεταδίδουν στα ελεύθερα ψάρια ασθένειες και γενετική ρύπανση. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα πλεονεκτήματα που διαθέτουν τα ψάρια σαν υγιεινότερη τροφή έναντι του κρέατος, δεν είναι μόνο παρά μια αυταπάτη.

Λόγω του μεγάλου τους αριθμού και του συνωστισμού τους στα θαλάσσια κλουβιά, τα ψάρια υποφέρουν και δεν μπορούν να κινηθούν ελεύθερα, με αποτέλεσμα το μυϊκό σύστημα τους να ατροφεί. Έτσι, επεμβαίνει η επιστήμη αυξάνοντας γενετικά τη μυϊκή μάζα των ψαριών, ώστε αυτά να αποδίδουν περισσότερο κέρδος.

Εκτός όμως από τα αντιβιοτικά και τα φάρμακα, χρησιμοποιούνται ζιζανιοκτόνα για να αποτραπεί η ανάπτυξη βλάστησης στο νερό, καθώς και απολυμαντικά. Όλες αυτές οι ουσίες πετιούνται στα νερά των ακτών, μαζί με υπολείμματα ζωοτροφών μολύνοντάς τα έτσι σε σημαντικό βαθμό.

Τέλος, κάθε χρόνο μπλέκονται στα δίχτυα των ιχθυοτροφείων εκατοντάδες χιλιάδες μεγάλα ψάρια, νεροχελώνες, δελφίνια, φώκιες, ακόμα και πουλιά που τα περιτριγυρίζουν για να βρουν τροφή, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν.